Bizler hergün ruhumuzun diğer yarısını arıyoruz ve çoğu zaman bulduğumuzu zannediyoruz. Her ilişkinin sonunda "tüh bu da değilmiş" demek zevk mi veriyor acaba? Daha en başında neden göremiyoruz?
Bir sürü şey yaşanıyor.Mutlu ediyor sizi onunla beraber geçen bir saniye bile. Sık sık yüreğiniz sıkışıyor heyecandan. "işte bu ruh ikizim " diyiveriyorsunuz. Aslında bunlar tılsımlı sözcükler gibidir. Bir süre sonra öyle olmasa bile inandırır sizi.Ve sıradüşmeye geldiğinde ise artık sizin için çok geçtir. Öyle yükseğe çıkmışsınızdırki düştüğünüzde size dayanılmaz acılar verir.
Hakbuki sihirli sözler söylemesek ilk durakta inebiliriz. Daha az acı çekeriz.
Daha az acı çekmenin başka yollarını bilen varsa yardım etsin biz insanlara....
kızlar dürüst davranmadığı için hani bizimle ancak bu şekilde başa çıkabiliyorlar ya işte ondan.
ReplyDeleteBaşa çıktığımzı söyleyeym.En azından kendi adıma:)
ReplyDeleteruh ikizini arama yolunda karşımıza çıkan diğerleri zaten hayat. amaç sonuç değil ki sonuca giden yolu en iyi şekilde yaşayabilmek, hiç bi zaman sonuca ulaşamayacağını bilerek, yine de sonuca doğru gidebilmek.
ReplyDeleteher seferinde yeniden göreceğini düşünerek ayrılmak yerine sevdiğinden her anın bitmiş olduğunu her şeyin ancak bi kere yaşanabileceğini kabul ederek bitirmek her görüşmeyi, acıyı zamana yayabilir belki. her seferinde biraz daha yükselip düşmektense, her seferinde bi kaç basamak çıkıp sonra bi kaç basamak inmek acının türünü biraz değiştirebilir.
Haklısın sanırım.Ama bu benim için o kadar kolay değil.Hayalci biriyim işte.Ama deneyeceğim memin kardeş
ReplyDelete