DÖNENCE

Ve bir gün "unuttum" der kendi kendine.Yani alışmıştır artık. Bunun iyi olduğunu düşünür. Geçenleri nefretle yada sevgiyle anarak körüklemek yerine çerçeveleyip asmıştır duvara. Hani bazı resimler olur ya, herkesin herşeye rağmen gülümsediği resimlerden...Öyle bir resimdir artık yaşananlar. Duvarda kalır, arada dönüp bakabileceki gülümsetecek basit bir çerçeve..

Sonra bırakır kahraman hayat kendini. Her anı yaşamaya karar vermiştir çünkü hayattır yaşanması gereken, gerisi ise sadece bir yanılsamadır. Hergünü dolu yaşamaya başlar, güler eğlenir. Aşk da eğlencedir artık, çapkınlıktır aşk. Etrafı da neşesine gele kalabalıkla süsülenmiştir. Geceleri yastığa başını huzurla koyar, huzurla uyur.Tek derdi hayatı yakalamak, hayatı yaşamaktır.

Ve her an maceradır..!

Bir gün "günaydın " der aşk olmadık yerde, olmadık bir zamanda. Heyecanlanır, şaşırırı birden, hayat o kadar elinden tumuştur ki "yaşa gitsin ne çıkar" der. Ve tutar elinden aşkın, atlar uçurumdan.

Cesaretini yitirmeden atlamak en iyisidir.
İyi ya bu kez sahip olamamk şaşırtır. Heyecan yerini mantığa bırakmak ister. Mantık ise uçurumun tepesinden bakarak "çok geç ben oynamıyorum artık" der.

Yaşa gitsin ne çıkar?
Ve bırakır, sever..Deli gibi sever hemde. Ona öğretileni, ruhunda hiç saklanamayacak olanı,atalarından gelen genlerdeki mirası yaşar.
AŞK! Günaydın AŞK!
Bir an dopdolu, biran hüzünlü; dengesiz ama mutlu... Oyunlar yalanlar,sınırlar, duvarlar..Sonunda beklenen..ACI...
Biter herşey, Aşk gitmiştir. Ağlar kahraman..Kabettiği şeylere, herşeye herşeye ağlar.

ZAMAN...
Ve birgün "unuttum" der kendi kendine. Yani alışmıştır artık. Bunun iyi olduğunu düşünür. Geçenleri sevgiyle yada nefretle anarak körüklemek yerine çerçeveleyip asmıştır duvara............