"Biz cok normal adamlar değiliz, sizinde cok normal olduğunuz söylenemez. Dünyada herkes anormal sanki, belkide hepimiz normaliz. Yanlış zamanda yanliş yerde. Ya kusura bakma, insan eline kalem alinca degişik şeyler yazmak istiyo. Ben pek anlamam bu işlerden. Sana o kadar çok mektup yazmayi denedim ki. Bi yerden sonra… yirttim. Bu sefer üşeniyorum. Herhalde sana gönderemeyecegim icin, ya daha dogrusu bira içerek yazdigim icin utandim herhalde.
Kimbilir orda hava nasi, kimbilir neleri özledin. Biraz salakça olacak ama burası da çok boktan. Sanki herkes katil yada herkes yanlız, burdan çok fazla farkimiz yok. Aslında var, biz daha geniş alanlarda yürüyüp daha fazla gorüşme hakkına sahibiz. En büyük fark bu herhalde. Beni burda ayakta tutan dostlarim, seni de umarim bi$eyler ayakta tutuyodur. ama eminim benden daha fazla sevenin var. Ben mücadele etmeyi senin kadar bilmiorum, biz mücadele edenlerin peşindeyiz kimi zaman.
Ben senden hoşlandim, ben çok iyi vakit geçirdim seninle, çok güzelsin. Sana hislerimi nedense hep en kötü cümlelerle anlatıyorum hep ya. Ya gerçekten sevmeyi bilmiorum ben, yada ne biliiim… bi tuhaf oluyorum. Dişari cıktıgında bu mektubu sana vermek isterim ama biliorum utanicam ve veremicem. Olsun… sana yazmasaydim içimde kalirdi. Sen icerde ben dişarda… Siz içerde biz dişarda… ya oyle işte. Yine yazamadim!"
Sabri'nin, namı değer Hayalet'in yazdığı o mektup.
"Biraz buruk biraz garip,
Haberlerin duyulmuyor.
Yanındayken kolay elbet
Sen olmadan uyunmuyor."
