Karanlığı aydınlatmak insanın doğasında var. Ve her hareketimiz bu içgüdüyle dolu sanki. Güneş doğuyor uyanıyoruz, gece oluyor tüm lambaları yakıyoruz. Taa ki uyanana kadar..
Belirsizliğe karşı hep savaştayız.
Oysa gözlerimiz karanlığa alışabilir, yorulmaya gerek var mı?
***
Zamanı aldık elimize, bi kuytuda oturduğumuz yerde saçmalıyoruz işte. Bir küfretmediğim,z kalmıştı onu da içimizden ettik tam oldu.
Hadi bakalım sil baştan!
En çok yalan söyledik ama.. Ortaya çıkmasından korktuğumuz yalanlar olmadı. Bunlar ortaya çıkmadıkça canımızı daha da acıtan cinsten yalanlardı.
O halde sil baştan..Ne diyordu şair ;
"Vazgeçmeyi şehirleri terk ederken öğrendim"
Şaire diyorum ki;
"Hadi ordan sende!"
Yazar diyor ki
"Sigaramı söndürürsem bir isyan başlatacağım"
Yazara hönkürüyorum; "Kes zırvalamayı!"
Edebiyata gerek yok. Yalanlar ve karanlık bize yeter şimdilik.
Beyrut, Çölün İkilemi, 2012
