Güne Zeki Müren'le başlamak... Ramazan etkisi sanırım!
Şimdi tek istediğim bir uçağa atlayıp okyanusları aşmak, dağları geçmek, çölleri aşmak, asla yapmayacağım şeyleri yapmak, suda yürümeye çalışmak...
Aslında değirmende su öğütmek istiyorum.
Vazgeçtim, vazgeçirildim Sevgili çöl.. Biliyorum Beyrut'a yakışmadı, Beyrut öyküde olduğu gibi Zahir için içinde yaşadığı Kafdağı'ndan inip çölde gerçeklerle yüzleşebilmiş, savaşla yaşayabilmişti. Zahir git dediğinde gitmemiş, kalıp savaşmayı seçmişti.
Hiçbir şey öykülerdeki gibi olmuyor mu Çöl? Ya da ben Beyrut kadar güçlü değil miyim? Ya da Zahir öyküdeki kadar sevmiyor mu?
Ne bu soruları bir cevabı var artık, ne bu soruların önemi. Pes etmek zorundayım Sevgili çöl, Zahir'de dendiği gibi;
"Ben rüzgarım ,kapalı kapılar ardından geçemem.."
O halde pes ediyorsam Beyrut olmanın bi anlamı yok demektir. Ne ben Beyrut'um ne o Zahir... Ne diyordu öyküde;
"Zahir, seni ömrümün sonuna kadar seveceğim..."
Vazgeçmem gerekiyor. Çünkü zorunda bırakıldım. Sevmekten vazgeçemem, düşünmekten de.. O halde önce Zahir'den vazgeçerim. Sonra yaşadığım şehirden, sonra kızımdan vazgeçerim.Beyrut'tan.... Adımdan vazgeçerim. Bir zincir gibi, çorap söküğü gibi... Beklemekten vazgeçerim, havalimanı koridorlarında heyecanla beklemekten..1205'ten vazgeçerim. Bambi'ye asla gitmem mesela, odamdaki 49 gülden vazgeçerim. Kolye'den vazgeçerim, Kermit'ten vazgeçerim. Bir daha asla How I Met Your Mother izlemem, Dolunay'dan vazgeçerim..Sadece bana ait hayellerimden vazgeçerim.O uçağa binip onu son kez görmekten vazgeçerim...
Dedim ya Beyrut olmaktan vazgeçerim.
Ağustos, 2012
"Sevgilim dünyanın kanunu böyle,
Sevip mutlu olan varmıdır söyle,
Seni benim gibi kimse anlamaz,
Mutlu olamazsın başka biriyle.
Eğer gideceksen, mani olamam,
Düşersen sonunda yine bul beni.
Vefasız kullardan, vefa bekleme,
Kıymetsiz bir pula satarlar seni.
Bulamazsın, bulamazsın, benim gibi seveni,
Bulamazsın, bulamazsın, seni mutlu edeni.
Bulamazsın, bulamazsın, benim gibi seveni,
Bulamazsın, bulamazsın, senin için öleni."
