ÇÖLÜN İKİLEMİ

İnsan karlı bır gunde soğuk kaldırımda yürürken ne düşünür?Benim gibi bir karar aşamasındayken heralde eve nasıl bir an önce varacağından çok "ne yapmalıyım"sorusuna cevap arıyordur.
İstanbulda kar var.Hemde hiç istemediginiz kadar.Bencil olmak gerekirse evet bu karlı soguk havayı sıcak odamda elimde sıcak kahvemle(zaman zaman sigaramla) seyretmye bayılıyorum.Sonra kafamı biraz toparlayabilmek için soguğa aldırmadan çıktığıda oluyor.Her insanın kendini bulmak için bir yolu var sanırım.Benimkide bu .Bir akşamüstü soğuktan beynım uyuşmuş halde yururken hayatın yasmaya degecek kadar guzel oldugunu,kim olduğumu,amaçlarımı goruyorum sankı.Boyle birşey işte.
Ve en son dun sokakta yalnız başıma yururken bir sigaradan çok gökyüzünde gümüş renklı bulutları görmeyi diledim.Çünkı buna ihtiyacım vardı.Aklım öyle karışıkki..Burda bile saçmalıyorum.Artık hjissetmek istiyorum kendimi.Tekrar "ben"olabilmeyi istiyorum.En son nerde gerçekten ben gibi hissetiğimde çok sevdiğim iki insan uzun zaman sonra tekrar kavuşuyordu.Ne garip degilmi?Kendimi orda hiç olmadıgım kadar rahat ve huzurlu hissettim.Sevgi(kahramanları siz olmasanız bile) herzaman heryerde huzur getiriyor.
Gümüş renkli bulutlar...Bana hep aynı oynunu oynamanıza ragmen size yine ihtiyacım var...