11.20.2007

Şoförle Konuşmayınız


Bazen unutmak için tüm hayatınızı değiştirmek gerekir...

Saçlardan başlarsınız. Yeni bir şekil, yeni bir renk, yepyeni bir tarz... Kıyafetler değişir sonra yavaş yavaş. Her sabah mp3'te dinlenen şarkılar baştan sona değiştirilir. Yepyeni bir hayatta geçmişe dair herşey silinir... Yeni insanlarla tanışmak, yeni yerler görmek zihni meşgul eder ve hayat devam eder.

Hayat devam eder...

Yüreğimizde geçmiş, önümüzde hayat... Biz devam ederiz...

Dün otobüste her durağın otobüse çok şey öğrettiğini fark ettim. Her insan bir okuldur demişler, duraklar birer ikişer okullar getirip, götürüyor otobüslerden. Yüzlerinde bambaşka ifadeler, derinlikler, çizgiler... Yaşamın en güçlü kanıtları... Her biri bir hayat; uzun, iniş çıkışlarla, eğlenceli anılarla, kaçışlarla veya gözyaşlarıyla dolu. Tüm yaşamsal çizgilerden uzakta, herşeyi unutmuş gibi görünerek, otobüsle yollarına devam ettiler. Bense yaşamımın en sıradan yolculuğunu, ilk kez otobise biniyormuşçasına şaşkın kendi durağımda indim.

Gecenin içinde eve doğru yürürken kendimi otobüs şöförüne benzetiyordum. Yolcular hayatıma birer ikişer geliyorlar: Dost, aile, arkadaş, patron, tanıdık, yabancı, sevgili, kardeş, düşman... Duraklarım var benimde EVET. HEr durakta birkaçını bırakıp, bir kaçını alıyorum hayatıma. Kapı açıp, kağı kapatıyorum. Bir de tabelam: Şöförle Konuşmayınız. .Bir kaç yolcu vardı bu kuralı aşabilen ve benimle konuşan... Bir kaçı bana başka hayatlara nasıl gidilir onu sordu.

Ben bir otobüs şöförüyüm. İlk durak, ilk aşk; son durak unutmuş olmak.

9 comments:

  1. ben otobüsten hiç inmeyebilir miyim (:

    ReplyDelete
  2. mesai bitti desene..

    ReplyDelete
  3. Anonymous8:26 AM

    ben bu kuralı bozdum çünkü şoför çok tanıdık geliyordu ve konuşmadan -sensin o değil mi demeden- edemedim. ne iyi etmişim de konuşmuşum soförle. sensiz bu hayat otobüsün nereye giderdi ki be fatoş. şarampole; belki de sen beni götüreceksin şarampole hatta. ama seninle o bile güzel olur eminim.

    E sınıfı ehliyetini sonuna kadar hak ediyorsun.

    ReplyDelete
  4. mevu: hehe, muavin koltugu yapıcam sana özel:)

    aorilum: bitti sanırım:)

    hlt: Ah tesekkür ederim Halitcim!bir otobüs gider ardından mutlaka yenisi gelir... Geriye dostlar kalır

    ReplyDelete
  5. Ben iett otobüslerini, insan yiyen canavarlara benzetirdim hep:=) Ancak anlattıkların doğru.. Bir otobüs ne çok hayatlar taşır farkında olmadan. Birileri iner birileri biner. Sadece biletler şahit kalır.

    Bizim de, sadece anılarımız kalıyor, tüm yaşanmışlıklardan..

    İnsan hatırladığı kadar yaşamıştır. Anılarımıza sahip çıkalım:=)

    ReplyDelete
  6. Anonymous2:34 AM

    "anılarımıza sahip çıkalım"

    Eğitim şart gibi oldu:)) Teşekkür ederm. Bu aralar dazlaca otobüs, dolmui, taksi anısı yazabilirim. Zira onlardan inmez oldum!

    ReplyDelete
  7. O yollarda öyle hikayeler vardır kikimse ne olup ne biter bilmez. Ama bazıları vardır ki, 5-10 dklık yolculuktan dahi gözleri yaşartacak küçük bir sözcük çıkartabilir...
    Senin gibi...

    ReplyDelete
  8. tosba: Onur duydum şimdi teşekkürler..

    ReplyDelete
  9. woaww mükemmel teşbih.
    harika bir yazı olmuş jadem .

    ReplyDelete