8.29.2008

Güneş'e...


Güneş gibi...
Hep aynı saatte, ayne yerde.
Ruhum seni bekliyor..
Ve hiç vazgeçmedi
Yada vazgeçemedi, kimbilir?
Gurur derdim ya hep
Israrla peşinden koştuğum.
Aşkın asaleti de yokmuş, gururuda...

Güneş gibi...
Hep aynı saatte, aynı yerde
Çırpınıyor yüreğim
Ağlamıyor, anlamıyor
Belki gülümsüyor, kimbilir?,
Duvarlara saklanırdım ya hep
Kaçardım gerçeklerden...
Aşkın gerçeği yokmuş, yalanlarıda...

Güneş gibi...
Hep aynı saattte, aynı yerde
Uyandırdığın bir çocuk var
Çimene uzanmış, yemyeşil.
Hayaline dalmış, utanmış
Güneşe aşıkmış.

Güneş gibi hep aynı saatte, aynı yerde
O çocuk seni bekliyor...
****
Uzun bir aradan sonra yeniden çöle dönmek huzur verdi.
Sevgiler...

6 comments:

  1. bir ara öldün zannetmiştim

    ReplyDelete
  2. fotoğraf konyadan biraz çıktıktan sonra istanbul yolu üzerindeki bi yerlerden sanırım, kulu'ya varmadan yada biraz geçincede olabilir. geniş kocaman düzlükler, sessizlik, insan baktıkça kayboluyor, baktıkça ölmek istiyordu sanki. allahtan muavin maskeli beşleri koymuştu, zar zor toparlamıştım kendimi uzun zaman önce istanbuldan dönerken. şimdide yollara düşesim var yine. kendimi zor tutuyorum. burda çaresizce durmak dayanılmaz.

    ReplyDelete
  3. magnum: ölürsem vasiyet ettim, şifreyi bilen bi arkadaşım buraya bir duyuru yazısı yazacak:)

    goddess: eşekkür ederim canım!

    stikman: sanırım doğru teşhis. yollarda kendimi buldum diyebilirim. ne demiş ozan; "neresi sıla bize, neresi gurbet..yollar bize memleket..."

    ReplyDelete
  4. Anonymous3:20 PM

    Şşşt bu güneşe tek anlam yükleyen ben olmak isterim!
    Tamam mı!
    Dikşn dikşın!
    Öldün mü yörüküm!?

    ReplyDelete
  5. hoş geldin meraklanmaya baslamıstık...

    ReplyDelete