Merhaba Sevgili Okuyucu,
Merhaba.
Bugün bir veda yazısıyla aranızdan ayrılıyorum. Yazılarıma son veriyorum. Başka bir yerde, başka bir şekilde yazacak mıyım? Bilmiyorum. Sanırım yazAmayacağım çünkü dün dediğim gibi Eylül yeni hayatlar, yeni tercihler demek. Ve ben yazmamayı tercih ediyorum.
2004'ten beri yazdığım bu Çöl'de beni okuyan, beğenen, beğenmeyen, seven, sevmeyen herkese teşekkürler. Blogu silmiyorum, Beyrut'un burada yazdıkları sonsuza kadar internet boşluğunun içinde dolanacak. Bir anıt gibi duracak, kişisel bir anıt.
Twitter'a da veda ediyorum. En azından Çölün İkilemi hesabından... O hesabımı da kapatmıyorum, orada yazılanlar da kalabildiği kadar kalmalılar. Orada yazılanlar güzeldi, tıpkı burada yazılanlar gibi. Ama o hesabın gerçek sahibi ile bağlantısını koparmak zorundayım.
Hikaye bitti dostlar, artık çölde değiliz. Artık Beyrut yok, çöl yok, hikaye yok.Gerçekler var sadece. Beyrut yok, ben varım.
Hoşçakal Çöl,
Hoşçakal Sevgili okuyucu,
Hoşçakalın.
...
Bu vedaya tabii ki bu şarkı yakışır. Ahmet Abi bu şarkıda ne diyorsa altına imzamı atıyor ve sizleri gözlerinizden öpüyorum.
"Çölde sessizlik ne kadar uzun sürerse fırtına şiddetli olur"
