Şiirler Giderken...

"Kim bilir, belki Mecnun çöle aşıktı..."

Uzak şehirlerden gelip, bir yanında valizi etrafa bakınan gözler görüyorum. Sonra tanıdık yüzü kalabalığın içinden seçtiği an parlayan gözleri ve sevinç ışıltısı... Ben insanları birbirine kavuşurken seviyorum.

İlk yağan yağmurda ıslanıp şemsiyesiz kalsa bile o yağmura sevinen ruhlar görüyorum en çocuğundan. Deli gibi koşturup, şarkı söylemek istiyor sevinçle  zıplıyor o ruhlar. Ben insanları yağmur altında seviyorum.

Bir vapur rıhtımdan ayrıldığı zaman bir el çakmağı ateşleyiveriyor. Uzaklaşan vapurun ardından, geri döneceğini bilerek kendisine "hoşça kal" anlamında sallanan ele karşılık yüreğini gösteriyor. Ben insanları geri dönmek üzere gittiklerinde seviyorum.

Bir şiirde kendini bulan aşklar görüyorum. Belki yüzyıllar, belki günler önce bugün için söylenmiş sözler...
Ben insanları şiirlerde seviyorum.