9.24.2012

Deliliğin Hikayesi

"Gözlerindeki Karadenizde boğulmak istiyordum.
 Olmadı.
 Bize düşen gözlerinde değil,
 Yokluğunda kaybolmakmış..."

İnsan ne zaman vazgeçer?

Tutunduğu hiçbir şey olmadığı halde nasıl hala vazgeçmez bir insan? Aklım almıyor. "Ulen gerçekten sevmişim be" diyorsun, yaptıkların geliyor aklına...

İnsan kalbinde hiç sönmeyen bir sevgi olduğu için, ne olursa olsun, ne kadar acı verirse versin, ne kadar incitirse incitsin hiç azalmadığı için Rabbine şükredebilir mi?

Bu delilik mi?

Bugünlerde böyleyim sevgili Çöl, beklentisiz, sadece sevmeyi bildiği için ve hiç vazgeçmediği için huzurlu olan bir kadının kalbine; Allah'a inanıp, aşkın da acının da Allah'tan geldiğine ve bunu yaşaması gerektiği için bundan zevk alan bir Derviş'in inancına sahip bir ruh halim var.

Ben sevmeyi biliyorum ve bu beni modern bir deli, post modern bir dengesiz, çölde bir gerilla yapıyor...